هر بار گفته ام که تو را دوست دارمت

پُر می شود از گرمای عشقت دهان من

این جمله که برای بیانش به چشم تو

افتاده است باز به لکنت ، زبان من

آنقدرکه من  عاشقم  توعاشق نبوده ای

دیگر رسیده کارد  بر این استخوان من

نه ، شاهنامه نیست که تو پهلوان شوی

این یک تراژدی ست تو غم داستان من

یک شب بیا و ضامن من باش عشق من

وقتی دخیل بسته به توآهوان من

دل بر کن از دنیا و به شهر دل من بیا عزیز

نه باد بیماری  به جان  تو ،  بلکه به جان من